Ginekologia

Cytologia jest podstawowym badaniem w ginekologii. Polega na badaniu komórek nabłonka pokrywającego część szyjki macicy pod względem stopnia zagrożenia rozwoju nowotworu. Badanie cytologiczne odbywa się pod mikroskopem. Cytologia może być wykonywana bez zlecenia lekarza jako profilaktycznie badanie cytologiczne. Badanie należy powtarzać od momentu rozpoczęcia współżycia płciowego. Kobietom po 25. roku zaleca się wykonywanie cytologii raz na trzy lata. U kobiet z grupy wysokiego ryzyka badania należy powtarzać częściej. Badanie cytologiczne najlepiej wykonywać między 10. a 18. dniem cyklu, nie wcześniej niż 4 dni po miesiączce i nie później niż 4 dni przed kolejną miesiączką. Najlepiej, żeby kobieta nie współżyła i nie wykonywała irygacji pochwy na 48 godzin przed badaniem. U kobiet w ciąży cytologię przeprowadza się w I i III trymestrze.

Interpretacja cytologii:

• Grupa I – komórki prawidłowe
• Grupa II – liczne komórki zapalne, komórki wskazujące zmiany zwyrodnieniowe oraz komórki pochodzące z procesów regeneracyjnych. W grupie II nie stwierdzaię komórek dysplastycznych czy nowotworowych. Grupa II występuje bardzo często w badaniu cytologicznych u pacjentek z nadżerką.
• Grupa III – komórki z cechami dysplazji (zmiany przedrakowe).
• Grupa IV – komórki o cechach raka płaskonabłonkowego przedinwazyjnego.
• Grupa V – komórki odpowiadające rakowi płaskonabłonkowemu lub innemu nowotworowi złośliwemu szyjki lub trzonu macicy.

W naszym gabinecie wykonujemy również cytologię płynną - Cytologia płynna to nowoczesna technika przygotowywania preparatów cytologicznych. Cytologia płynna ułatwia trafną diagnozę i daje więcej czasu na skuteczne leczenie. To badanie cytologiczne pozwala na wykrywanie infekcji wirusem brodawczaka ludzkiego HPV. Jego niektóre odmiany powodują stany przednowotworowe i raka szyjki macicy. Cytologia płynna pozwala zidentyfikować wirus i wdrożyć leczenie.

Nieprawidłowe krwawienia maciczne to krwawienia z jamy macicy, które czasem trwania i obfitością odbiegają od prawidłowej miesiączki.

Nieprawidłowe krwawienia maciczne mogą wynikać ze zmian chorobowych w obrębie macicy lub zaburzeń hormonalnych. Krawienia nie należy lekceważyć, bo może ono oznaczać np. mięśniaki, polipy endometrialne czy endometriozę). Nieprawidłowe krawawienia maciczne powodowane są także przez stany zapalne szyjki macicy.

Na prawidłowy przebieg cyklu miesięcznego u kobiety wpływają także choroby tarczycy czy wątroby, zaburzenia krzepnięcia oraz choroby krwi, np. białaczka.

Szczególną uwagę należy zwrócić na krwawienia w okresie postmenopauzalnym, czyli powyżej 6 miesięcy od wystąpienia ostatniej miesiączki. Każde takie krawawienie należy zgłosić lekarzowi ginekologowi.

Pamiętaj! W każdym przypadku nieprawidłowe krwawienie należy skonsultować z ginekologiem, gdyż może być ono przyczyną groźnych chorób zagrażających życiu.

Pierwotny brak miesiączki to sytuacja, gdy pierwsza miesiączka nie wystąpi u dziewczynki do 16. Roku życia. Pierwotny brak miesiączki ma wiele przyczyn: zaburzenia hormonalne, zaburzenia różnicowania płci, wady rozwojowe czy choroby wyniszczające. Przeprowadzone badanie może sugerować przyczynę braku miesiączki.
Jeśli pierwsza miesiączka nie wystąpi do 16. roku życia lub wystąpią objawy niepokojące: nadmierne owłosienie, mlekotok, nadmierny przyrost lub spadek masy ciała, pogrubiony głos, zaburzenia wzrastania czy brak cech dojrzewania płciowego należy niezwłocznie skontaktować się z ginekologiem. Tylko lekarz ginekolog może przy pomocy specjalistycznych badań ustalić przyczynę braku miesiączki i wprowadzić odpowiednie leczenie.
Wtórny brak miesiączki to sytuacja, gdy miesiączka nie występuje przez okres 6 miesięcy u kobiet, które już regularnie miesiączkowały. W pierwszej kolejności należy wykluczyć ciążę oraz menopauzę. Przyczyną wtórnego braku miesiączki może być:

• duży wysiłek fizyczny
• stany chorobowe układu rozrodczego, ale również gruźlica, anemia czy różnego rodzaju zakażenia ogólne
• gwałtowna utrata wagi lub przybranie na wadze
• tabletki antykoncepcyjne
• zaburzenia hormonalne
• problemy z tarczycą

Leczenie braku miesiączki zależy od postawionej diagnozy. Leczenie jest często wielospecjalistyczne i skomplikowane. Może to być leczenie hormonalne lub zabieg operacyjny.

Zespół PCO, czyli zespół policystycznych jajników występuje o 4-6 procent kobiet w wieku rozrodczym. Jest najczęstszą przyczyną niepłodności, a nieleczony może prowadzić do nowotworu błony śluzowej macicy.

Jeśli Twoja miesiączka jest nieregularna, na plecach i twarzy pojawił się trądzik, tyjesz, choć nie jesz dużo, a pod nosem pojawił się wąsik, należy wybrać się do lekarza ginekologa.

Zespół PCO jest chorobą ingerującą w wiele procesów w organizmie, prowadząc do różnych konsekwencji zdrowotnych. Nie wiadomo co wywołuje zespół policystycznych jajników, ale jest to choroba o podłożu genetycznym.

Leczenie prowadzi się w sposób kompleksowy, a metodę należy dobrać do życiowych planów pacjentki. Ważne jest podjęcie walki z nadwagą, zwiększenie aktywności fizycznej oraz leczenie hormonalne. Jeśli choroba powoduje problemy z zajściem w ciążę, lekarz decyduje o leczeniu chirurgicznym. Możliwe jest także leczenie laparoskopowe.

W przypadku braku miesiączki należy niezwłocznie zgłosić się do lekarza ginekologa, aby postawić trafną diagnozę.

Infekcje narządów płciowych u kobiet to jeden z podstawowych problemów ginekologicznych. Mogą to być infekcje spowodowane niewłaściwą florą bakteryją lub przenoszone drogą płciową. Infekcje narządów płciowych wywoływane są przez bakterie, wirusy, grzyby i pierwotniaki. Dolegliwości tych nie należy lekceważyć, bo mogą prowadzić nawet do bezpłodności lub ciąży pozamacicznej. Jeśli odczuwasz dyskomfort w obrębie narządów płciowych – zgłoś się do lekarza – zdiagnozujemy przyczynę dolegliwości i skutecznie je wyleczymy.

ZAPALENIE SROMU

Przyczyny:

• zakażenie gronkowcem lub paciorkowcem
• pasożyty: owsiki, wszy łonowe, świerzb
• niedostateczna higiena osobista
• nie używanie bielizny lub zbyt obcisła bielizna z tworzyw sztucznych
• lekkie ubranie w chłodne dni
• siedzenie „na ziemi”
• masturbacja
• nadmierne i częste przemywanie sromu
• stosowanie dezodorantów
• leki, nikotyna, alkohol
• choroby ogólnoustrojowe: cukrzyca, HCV, niedokrwistość, mocznica, choroby nowotworowe
• zaburzenia hormonalne
• choroby skóry
• awitaminozy
• osłabiona perystaltyka jelit

Objawy:

• świąd
• bolesność przy oddawaniu moczu
• uczucie pieczenia, zawilgotnienia
• bolesność podczas stosunków płciowych
• ból, napięcie, zaczerwienienie, obrzęk
• białawe lub biało-żółte naloty

ZAPALENIE POCHWY

Zapalenie pochwy występuje często równocześnie z zapaleniem dróg moczowych.

Przyczyny:

• środki czystości stosowane do prania bielizny
• przegrzanie lub przechłodzenie
• zbyt ciastna, obcisła, obcierająca bielizna
• czynności masturbacyjne
• ciała obce w pochwie
• współżycie seksualne

Objawy:

• świąd
• wydzielina z pochwy, o zmienionym, nieprzyjemnym zapachu
• pieczenie
• zaczerwienienie pochwy i sromu
• bolesność i pieczenie sromu
• ból podczas stosunku
• bolesność przy oddawaniu moczu

ZAPALENIE PRZYDATKÓW

Zapalenie przydatków obejmuje zarówno zapalenie jajowodów, jak i jajników.

Przyczyny:

• zakażenie drogą płciową
• zanieczyszczenie rany po porodzie, poronieniu, zabiegu ginekologicznym
• stosowanie wkładki domacicznej
• zbyt częste irygacje
• nieprzestrzeganie higieny
• wychłodzenie

Objawy:

• bóle podbrzusza
• stany podgorączkowe nasilające się przy miesiączce
• ból przy stosunku
• nudności, a nawet wymioty
• upławy o nieprzyjemnym zapachu
• obfite, nieregularne lub bolesne miesiączki

MIĘŚNIAKI MACICY to najczęściej diagnozowane łagodne nowotwory kobiece. Guzy pojawiają się między 30. a 55. rokiem życia i nie dają początkowo żadnych objawów. Leczenie rozpoczyna się, dy dają objawy bólowe. Mięśniakom sprzyjają zaburzenia hormonalne, otyłość oraz predyspozycje genetyczne. Do niedawna diagnoza „mięśniaki macicy” oznaczała konieczność usunięcia macicy. Dziś, by pozbyć się guzków nie trzeba już wykonywać operacji w znieczuleniu ogólnym.

Objawy:

• silne krwawienia z dróg rodnych, które mogą prowadzić do ciężkiej anemii,
• plamienia z dróg rodnych
• bóle krzyża i brzucha
• niepłodność
• nieregularne miesiączki
• krwawienia międzymiesiączkowe
• uczucie ciała obcego lub parcia w okolicy brzucha

Leczenie mięśniaków macicy uzależnione jest od ich lokalizacji, rozmiarów, tempa wzrostu oraz planów rozrodczych pacjentki. Zakres leczenia jest zróżnicowany – od usunięcia macicy po zabiegi oszczędzające, które pozwalają usunąć same mięśniaki. Niestety ich usunięcie nie daje pewności wyleczenie, bo mają one tendecję do nawracania.

POLIPY MACICY mają zwykle postać łagodną, ale nie należy ich lekceważyć. Polipy to łagodne rozrosty błony śluzowej, które mogą pojawiać się w obrębie całego układu rozrodczego. Ich przyczyną są zaburzenia hormonalne lub stan zapalny.

Polipy mogą nie dawać objawów lub dawać o sobie znać w postaci krwawień kontaktowych po stosnku płciowym, krwawień międzymiesiączkowych lub bardzo obfitych miesiączek. Duże polipy mogą prowadzić do niepłodności. Leczenie polipów polega na leczeniu hormonalnym lub ich zabiegowym usunięciu. Usunięte polipy bada się na obecność komórek nowotworowych.

Endometrioza to błona śluzowa macicy rozrośnięta poza jamą macicy, najczęściej w jamie otrzewnej, jajowodach i janikach. Endometrioza dotyka co piątą kobietę i wywołuje problemy z płodnością.

Czynniki ryzyka:

• nieposiadanie dzieci
• wczesne wystąpienie pierwszej miesiączki
• częste, przedłużone krwawienia miesięczne

Objawy:

• ból w obrębie miednicy, często towarzyszący miesiączce
• ból podczas stosunku
• ból podczas oddawania moczu
• bolesne oddawanie stolca
• ból pleców w okolicy lędźwiowej
• niepłodność
• objawy niespecyficzne: biegunki, zaparcia, wzdęcia, nudności, krwiomocz, krwawienia z przeowdu pokarmowego, osłabienie organizmu, silny zespół napięcia przedmiesiączkowego

Endometriozę można leczyć farmakologicznie oraz chirurgicznie, w zależności od tego, czy chcemy wyeliminować objawy bólowe czy umożliwić pacjentce zajście w ciążę. Endometriozy nie można wyleczyć całkowicie, ale można niwelować jej następstwa. Najdrastyczniejszą formą jej leczenia jest usunięcie macicy.

Laparoskopia może być procedurą diagnostyczną i terapeutyczną. Pozwala na zajrzenie do jamy brzucha i miednicy oraz wykonywanie skomplikowanych operacji nowotworów złośliwych.

Przeciwwskazania:

• znaczna otyłość
• duże guzy
• wcześniejsze operacje w jamie brzusznej
• ciąża powyżej 16. Tygodnia
• przewlekła niewydolność krążeniowa
• przewlekła niewydolność oddechowa
• choroba wieńcowa
• rozlane zapalenie otrzewnej
• skaza krwotoczna
• niedrożność jelit

Wskazania:

• ciąża pozamaciczna
• nakłucie jajników w zespole policystycznych jajników
• mięśniaki macicy
• torbiele jajników
• endometrioza

Histeroskopia polega na wprowadzeniu do jamy macicy histeroskopu i podaniu środka rozszerzającego jego jamę. Metoda pozwala na usunięcie mięśniaków, polipów, przegród i zrostów z jamy macicy.

Przeciwwskazania:

• świeżo przebyty lub istniejący stan zapalny narządów płciowych
• zator płucny
• obfite krwawienie z macicy
• zakażenie
• ciąża
• rak szyjki macicy
• krwawienie
• powikłania histeroskopii
• uszkodzenie ściany macicy

Wskazania:

• nieregularne krwawienia u kobiet
• ocena ujść macicznych
• nieprawidłowości budowy macicy
• patologiczne zmiany w jamie macicy
• krwawienia po menopauzie
• obecność zmian rozrostrowych endometrium

Problem nietrzymania moczu jest chorobą powszechną i dotyczy w większości kobiet. Sczególnie narażone na nietrzymanie moczu są kobiety po porodach, kobiety w okresie menopauzy oraz kobiety w starszym wieku. Dolegliwość ta nasila się wraz z wiekiem. Z nietrzymaniem moczu żyje się trudno, wpływa negatywnie na psychikę, zabiera pewność siebie, a nawet może prowadzić do depresji. Powoduje podświadome wycofanie się i obniża komfort życia. Kobiety rezygnują z aktywności fizycznej, a do bezwiednego oddawania moczu dochodzi także podczas kaszlu czy kichania.

Czynniki wpływające na wystąpienie nietrzymania moczu:

• wady wrodzone
• operacje chrirugiczne
• czynniki genetyczne
• otyłość
• uprawianie sportu
• wiek
• ciąże i porody
• przewlekłe zaparcia

Nietrzymanie moczu leczy się metodami:

• fizjoterapeutycznymi (ćwiczenia mięśni dna miednicy, elektrostymulacja, krążki i wkładki dopochwowe, metoda biofeedback- biologicznego sprzężenia zwrotnego )
• farmakologicznymi (lecznie wspomagające)
• operacyjnymi (metoda dobierana indywidualnie do pacjentki)

Jeśli cierpisz na nietrzymanie moczu, nie odwlekaj decyzji i zgłoś się do nas. Powiemy ci co robić i skierujemy na odpowiednie leczenie. Skończy się twoja udręka i znów będziesz mogła normalnie żyć, nosić obcisłe ubrania, założyć strój kąpielowy czy bez obaw śmiać się i kichać.

Prawidłowo dobrana metoda antykoncepcji powinna być nie tylko skuteczna, ale i dobrana do twojego sposobu życia. Decyzja o rozpoczęciu stosowania hormonalnej antykoncepcji musi być poprzedzona wizytą u lekarza i oceną stanu zdrowia. Podczas wizyty ustalimy twoje oczekiwania i dobierzemy najlepszą dla twojego stanu zdrowia i aktywności metodę antykoncepcji.

TABLETKI HORMONALE jest to najczęsciej wybierana metoda antykoncepcji, która zapobiega niechcianej ciąży. Pierwsze tabletki zawierały dużą dawkę hormonów, powodując różne powikłania. Dziś tabletki zawierają najniższą możliwą dawkę hormonów, przez co są bezpieczniejsze. Są skuteczne, łatwe w użyciu, ale też wymagają systematyczności

W zależności od twojego wieku oraz stanu zdrowia lekarz dobierze ci odpowiednie tabletki hormonalne – jedno lub dwuskładnikowe. Odpowiednio dobrane tabletki hormonalne mogą także zażywać kobiety podczas karmienia piersią.

Zalety:

• wysoka skuteczność
• zmniejszenie częstości występowania zapaleń miednicy mniejszej
• wygoda użycia
• zmniejszenie wystąpienia raka jajnika, raka endometrium
• tuż po odstawieniu możliwe poczęcie
• zmniejszenie ryzyka wystąpienia ciąży pozamacicznej i torbieli jajnika
• zmniejszenie krwawień miesiączkowych
• wzrost regularności cykli

Przeciwskazania:

• ciąża lub jej podejrzenie
• nowotwory
• palenie papierosów w dużej ilości, a po 35. roku życia palenie w ogóle
• choroby układu krążenia
• nieprawidłowe krwawienia z dróg rodnych o nieustalonej przyczynie
• zaburzenia metaboliczne (otyłość, cukrzyca, zaburzenia gospodarki tłuszczowej)
• niewydolność nerek
• choroby wątroby
• zaburzenia psychiczne (np. depresja)
• zażywanie leków obniżających skuteczność antykoncepcji np. leki na padaczkę
• długotrawałe unieruchomienie (np. związane ze złamaniem kończyny)

PLASTRY ANTYKONCEPCYJNE – ich działanie polega na stopniowym uwalnianiu hormonów do organizmu z plastra przylepionego na gołą skórę. Można je nosić na różnych częściach ciała.

Zalety:

• aplikowanie substancji z pominięciem układu pokarmowego
• aplikowany do 5. dnia cyklu działa od momentu założenia
• brak wpływu dolegliwości gastrycznych (wymioty, biegunka) na skuteczność antykoncepcji
• odklejenie plastra nie ma wpływu na skuteczność antykoncepcji, jeśli nakleimy go w ciągu 24 h
• duża dowolność jeśli chodzi o miejsce naklejenia plastra
• masz 48 h na zmianę plastra
• plaster zmieniasz co tydzień

Przeciwwskazania:

• wiek powyżej 35. roku życia
• palenie papierosów lub rzucenie palenia w roku poprzedzającym
• otyłość
• stosowanie niektórych leków
• rak piersi, nawet wyleczony
• migreny
• ryzyko zakrzepów
• choroby serca
• cukrzyca
• nadciśnienie

PIERŚCIENIE DOPOCHWOWE to nowoczesna, nieinwazycja, niskodawkowa metoda antykoncepcji hormonalnej. Pierścień dopochwowy pozostaje pod całkowitą kontrolą pacjentki i nie wpływa na jakość kontaktów seksualnych. Pierścień wymienia się raz w miesiącu. Można go usunać na 3 godziny bez ryzyka zajścia w ciążę. Uwalnianie substancji aktywnych następuje po ogrzaniu pierścienia do temperatury ciała ludzkiego.

Zalety:

• skuteczna i odwracalna metoda antykoncepcji
• stosowanie tamponów i dopochwowych środków przeciwgrzybiczych nie wpływa na skuteczność antykoncepcji
• pozostaje pod kontrolą kobiety
• nie jest powiązana z aktem płciowym
• w porównaniu do tabletki rzadziej występują działania niepożadane związane z estrogenami
• łatwy sposób zakładania i schemat stosowania
• istnieje możliwość nie robienia 7-dniowej przerwy
• zmniejszenie objawów napięcia przedmiesiączkowego
• regularne krwawienia
• rzadsze występowanie zapalenia narządów miednicy mniejszej
• rzadsze występowanie niezłośliwych chorób sutka
• zmniejszenie ryzyka zachorowania na raka jajnika i raka endometrium
• rzadsze występowanie mięśniaków macicy i torbieli jajników
• możliwa mniejsza zachorowalność na reumatiodalne zapalenie stawów

Przeciwwskazania:

• nieprawidłowa budowa pochwy
• ciężka nadwrażliwość na składniki preparatu
• zaburzenia sercowo-naczyniowe
• palenie tytoniu przez kobiety po 35. roku życia
• poważne zaburzenia spowodowane wcześniejszym przyjmowaniem hormonów
• niewyjaśnione krawawienie z dróg rodnych
• rak piersi lub jego podejrzenie
• nadciśnienie tętnicze i płucne
• ostra porfiria
• guzy i choroby wątroby
• zaburzenia gospodarki lipidowej
• migreny
• choroby jelita

WKŁADKI DOMACICZNE tzw. spirale to metoda antykoncepcji zalecana przede wszystkim kobietom, które poród mają już za sobą. Wkładka domaciczna zabezpieczna przed ciążą na okres 2-6 lat. Spirala kształtem przypomina literę T i wykonana jest z plastiku z dodatkiem miedzi lub srebra. Zmniejsza ona ruchliwość plemników, przez co nie mają one szansy dotrzeć do jajowodu.

Wkładki domaciczne hormonalne zawierają dodatkowo pojemniczek z progesteronem. Hormon stopniowo uwalniany do macicy powoduje gęstnienie śluzu, który staje się nieprzenikliwy dla plemników.

Zalety:

• wysoka skuteczność
• miesiączki są mniej obfite i krótsze
• długotrwałe zabezpieczenie przed niechcianą ciążą
• może być stosowana przez kobiety karmiące
• przeciwdziała rozrostowi mięśniaków i polipów
• metoda ekonomiczna – wydatek rozkłada się na kilka lat

Przeciwwskazania:

• ciąża lub podejrzenie ciąży
• wady wrodzone lub nietypowa budowa macicy
• naturalna skłonność do poronień
• stany zapalne narządów rodnych, nadżerki, mięśniaki
• niedokrwistość, niski poziom żelaza i hemoglobiny
• nowotwory piersi, jajnika i macicy
• choroby wątroby

ANTYKONCEPCJA PO STOSUNKU tzw. antykoncepcja awaryjna, która może być stosowana w przypadku niezabezpieczonego stosunku, pęknięcia prezerwatywy czy gwałtu, aby zapobiec niechcianej ciąży. Antykoncepcja „po” polega na przyjęciu jednej tabletki w czasie do 72 godzin po stosunku.

Jeśli zdarzy ci się wpadka jak najszybciej umów się na wizytę – wyjaśnimy ci jak działa substancja zawarta w tabletce i wypiszemy receptę na właściwy preparat.

Przeciwwskazania:

• ciąża
• zakrzepowe zapalenie żył
• anemia sierpowatokrwinkowa
• udar mózgu
• karmienie piersią
• niewydolność wątroby
• zespoły zatorowo-zakrzepowe
• ciężka niewydolność wieńcowa
• nowotwory wątroby

Położnictwo

• konsultacje ginekologiczne
• badanie USG
• badania stopnia czystości pochwy
• zlecenie i interpretacja niezbędnych badań krwi i przeciwciał
• zlecenie i interpretacja badań glukozy na czczo
• badania cytologiczne
• badanie grupy krwi
• ocena ryzyka ciążowego
• diagnostyka prenatalna
• przygotowanie do porodu

USG położnicze + USG 4D - najnowsza forma obrazowania płodu w czasie rzeczywistym.

1. Sonomedika - Łódź ( prof. Piotr Kaczmarek )
2. Przychodnia przyszpitalna - Ostrzeszów

Diagnostyka prenatalna to badania płodu, które są przeprowadzane w okresie ciąży. Pozwalają one wykrywać choroby wrodzone. Zalecane są szczególnie kobietom po 35. roku życiu, które jeszcze nie rodziły lub nie rodziły w okresie 2-5 lat.

Test podwójny jest badaniem przesiewowym, które pozwala na wczesne wykrycie wad płodu w czasie I trymestru. Jest to badanie zalecane. Test podwójny przeprowadza się między 11. a 18. tygodniem ciąży. Badanie wykonuje się z krwi matki.br />

Przesiewowe badania USG

• USG 11.-14. tydzień ciąży – jedno z najważniejszych badań USG w ciąży. Pozwala określić ryzyko wystąpienia odchyleń chromosomalnych u płodu oraz wad strukturalnych płodu. Podczas USG ocenia się przezierność karku, kości nosowe oraz czynność serca.
• USG 20.-22. tydzień ciąży – celem tzw. USG połówkowego jest ocena anatomii płodu pod kątem wad wrodzonych, ustalenia przybliżonej wagi płodu i wieku ciążowego. Badanie pozwala ustalić czy dziecko rośnie harmonijnie, czy nie ma wad anatomicznych, czy nie występuje wielowodzie lub małowodzie oraz czy szyjka macicy nie rozwiera się przedwcześnie.

Wskazania do badań prenatalnych:

• wiek ponad 35 lat
• choroby o podłożu genetycznym (np. wrodzona wada serca)
• pozytywny wynik prenatalnych badań przesiewowych
• urodzenie dziecka z urazem okołoporodowym
• nieudane ciąże
• zachorowanie na różyczkę lub toksoplazmozę przed poczęciem lub w momencie poczęcia

Ciężarne kobiety z chorobami serca, nerek, wątroby, tarczycy, nadciśnienie tętnicze, cukrzyca, jak również pacjentek po przeszczepieniach narządów, wymagają poszerzonej diagnostyki, monitorowania i leczenia. Również kobiety dotychczas zdrowe, u których pojawiły się w przebiegu ciąży nadciśnienie, cholestaza wewnątrzwątrobowa czy cukrzyca, mogą liczyć na szybką diagnostykę i leczenie. Szczególnej troski wymagają również ciąże z konfliktem serologicznym oraz ciąże mnogie (wielopłodowe).

Ciąża ektopowa to tzw. ciąża pozamaciczna, gdy płód rozwija się poza jamą macicy lub wewnątrz macicy, ale w nieprawidłowym miejscu – tzw. ciąża szyjkowa. Ciąża taka często kończy się poronieniem z objawami zagrożenia życia matki.

Początkowo taka ciążą jest bezobjawowa. Z czsem pojawiają się jednostronne bóle brzucha i plamienia, potem nasilające się bóle oraz objawy ogólne, jak bladość, poty i tachykardia, które sygnalizują rozwijający się wstrząs.

W leczeniu ciąży ektopowej stosuje się leczenie operacyjne, farmakologiczne lub postępowanie wyczekujące.

Laparoskopia u ciężarnych jest metodą bezpieczną pod warunkiem, że wykonywana jest przez zespół doświadczonych fachowców.

• USG genetyczne – badanie trwa 40-60 minut i wykonywane jest na bardzo czułym sprzęcie. USG genetyczne umożliwia wykrycie u dziecka niektórych chorób genetycznych oraz wad wrodzonych.
• Test PAPP-A – badanie wykonywane między 14. a 16. tygodniem ciąży jako badanie przesiewowe w kierunku wykrycia u płodu predyspozycji do zespołu Downa, Edwardsa oraz Patau. Test jest odpowiedni dla pacjentek w każdym wieku. Na jego podstawie lekarz podejmuje decyzję o skierowaniu pacjentki na inwazyjne badania prenatalne. Nieprawidłowy wynik nie oznacza bowiem choroby, ale większe ryzyko jej wystąpienia. Badanie prenatalne należy zweryfikować innymi metodami.
• Test podwójny - jest badaniem przesiewowym, które pozwala na wczesne wykrycie wad płodu w czasie I trymestru. Jest to badanie zalecane. Test podwójny przeprowadza się między 11. a 18. tygodniem ciąży. Badanie wykonuje się z krwi matki.
• Test potrójny – jest badaniem przesiewowym w kierunku zespołu Downa, Edwardsa oraz otwartych wad centralnego układu nerwowego. Wykonuje się go między 14. a 20. tygodniem ciąży z krwi matki.
• Test zintegrowany – składa się z wykonania testu PAPP-A oraz testu potrójnego. Prawidłowo wykonany test daje 90% skuteczność wykrycia wad płodu.
• USG 4D – jest to obrazowanie trójwymiarowe w czasie rzeczywistym. Dostarcza wielu informacji niedostępnych w badaniu tradycyjnym.
• Badanie przepływu w obrębie przewodu żylnego oraz przez zastawkę trójdzielną – przeprowadza się je pod koniec pierwszego trymestru ciąży. Prawidłowe widmo przepływu oznacza małe ryzyko wystąpienia zespołu Downa oraz niektórych nieprawidłowości układu krążenia płodu.

Niepłodność

O niepłodności mówimy, kiedy po roku regularnego współżycia bez zabezpieczenia kobieta nie może zajść w ciążę. Pierwsza konsultacja powinna się odbyć najwcześniej po roku niekończącego się poczęciem współżycia. Krótszy okres nie powinien być jeszcze powodem do niepokoju.

Przyczyny niemożności zajścia w ciążę mogą mieć podłoże:

• hormonalne
• psychiczne
• jajnikowe
• jajowodowe
• immunologiczne
• maciczne
• szyjkowe
• męskie

Niepłodność hormonalna to ok. 40 % wszystkich przypadków niepłodności u kobiet. Przeprowadzenie badań hormonalnych pozwala ustalić stężenia poszczególnych hormonów odpowiedzialnych za płodność i zdiagnozować przyczynę niemożności zajścia w ciążę. Jest ona niezbędna do podjęcia decyzji o wdrożeniu odpowiedniego leczenia.

U każdej zdrowej kobiety, mniej więcej w połowie cyklu, występuje owulacja, w trakcie której możliwe jest zapłodnienie. Jeśli kobieta nie może zajść w ciążę, konieczne jest ustalenie czy dochodzi u niej do owulacji.

Można to zrobić:

• oceniając objawy subiektywne
• mierząc podstawową temperaturę ciała
• badając śluz szyjkowy
• oceniając rozmazy cytohormonalne z pochwy
• badając poziom żeńskich hormonów płciowych i gonadotropin
• wykonując badanie USG
• wykonując laparoskopię

Stymulacja jajeczkowania – jest to kuracja hormonalna, która ma doprowadzić do dojrzewania komórek jajowych. Po zastosowaniu takiej terapii dojrzewa zwykle więcej niż jedna komórka jajowa. Prowadzi to do zwiększenia płodności kobiety i wielokrotnie doprowadza do upragnionego zapłodnienia. Leki hormonalne oraz ich dawki dobiera się do przyczyny niepłodności, wieku pacjentki, czasu leczenia niepłodności, ryzyka wystąpienia powikłań oraz możliwości finansowych. Przed rozpoczęciem takiej kuracji dobrze jest znormalizować masę ciała, zrezygnować z używem i wprowadzić zdrowy styl życia.

Badanie nasienia jest niebędne w badaniu niepłodności u mężczyzn. Badanie nasienia polega na ocenie jakości, szybkości i ilości plemników w męskiej spermie. Prawidłowe wyniki oznaczają, że po roku współżycia mężczyzna ma 85% szans na zapłodnienie partnerki.

Prawidłowy wynik nie oznacza, że mężczyzna na 100% może zostać ojcem. Wyniki badania nasienia, w których parametry są znacznie poniżej normy, nie oznaczają bezpłodności u mężczyzny. Dlatego właśnie tak ważna jest analiza wyników badania przez doświadczonego lekarza ginekologa. To lekarz ocenia, czy ilość dostępnych plemników o odpowiedniej budowie oraz wykazujących prawidłowe parametry ruchu, jest wystarczająca do zapłodnienia jajeczka.

AIH – podanie do jamy macicy nasienia pochodzącego od męża lub partnera kobiety

AID – podanie do jamy macicy nasienia pochodzącego od dawcy

Badania obrazowe są ważną częścią diagnozowania niepłodności, bo dają informację na temat prawidłowości i funkcjonowania jajników i jajowodów oraz drożności macicy i stanu jej błony śluzowej.

HSG- to badanie rentgenowskie macicy i jajowodów, polegające na robieniu zdjęć po podaniu kontrastu. Lekarz ocenia kształt jamy macicy, stan błony śluzowej, drożność jajowodów i ocenia stan przydatków. Badanie pozwala na wykrycie zmian rozwojowych macicy.

Histeroskopia polega na wprowadzeniu do jamy macicy histeroskopu i podaniu środka rozszerzającego jego jamę. Metoda pozwala na usunięcie mięśniaków, polipów, przegród i zrostów z jamy macicy.

Laparoskopia może być procedurą diagnostyczną i terapeutyczną. Pozwala na zajrzenie do jamy brzucha i miednicy oraz wykonywanie skomplikowanych operacji nowotworów złośliwych.

Poronienia nawracające

Przedwczesne zakończenie ciąży może mieć wiele przyczyn:

• przyczyny owulogenne – tzw. poronienia samoistne, do których dochodzi w wyniku wad rozwojowych płodu
• przyczyny zależne od matki (wady macicy, zespół policystycznych jajników, narażenie na szkodliwe związki chemiczne lub promieniowanie RTG, zaburzenia pracy tarczycy, choroby zakaźne)
• przyczyny genetyczne
• konflikt serologiczny
• wiek kobiety

W wielu przypadkach przedwczesnemu zakończeniu ciąży można zapobiegać. Jeśli lekarz ginekolog nie zdiagnozuje żadnych problemów czy przeciwskazań do ciąży, należy przygotować organizm do ciąży odpowiednią dietą, rezygnacją z używek, zażywaniem witamin i unikaniem stresu. Jeśli mimo wszystko dojdzie do utraty ciąży wspólnie ustalimy jego przyczynę, a w razie potrzeby otrzymasz wsparcie psychologiczne.

Badania kariotypu rodziców – pozwalają w ustaleniu przyczyny poronienia. Kariotyp to zestaw chromosomów w każdej komórce organizmu, charakterystyczny dla danego gatunku i płci. Zaburzenia w kariotypie prowadzą do pojawienia się wad genetycznych i mogą przyczyniać się do poronienia.

Badania genetyczne poronionego zarodka – w wielu przypadkach pozwala na ustalenie powodów poronienia i wskazuje lekarzowi ginekologowii kierunek dalszych badań. Badanie to pozwala również na ustalenie szans na utrzymanie kolejnej ciąży oraz urodzenia dziecka z zespołem wad wrodzonych. Badanie ma także znaczenie psychologiczne, gdyż daje rodzicom przekonanie, że nie mieli wpływu swoim postępowaniem na zakończenie ciąży.

Trombofilia do skłonność do tworzenia się zakrzepów w naczyniach krwionośnych. Jest to stan zagrażający życiu, gdyż skrzepy mogą się przemieszać z prądem krwi do różnych narządów powodując zatory. Zarówno wrodzona, jak i nabyta trombofilia zwiększają ryzyko utraty ciąży lub urodzenia martwego dziecka. W przypadku trombofilii konieczne jest przyjmowanie leków rozrzedzających krew.

• macica dwurożna – charakteryzuje się nieprawidłową budową wewnętrznej jamy macicy i zewnętrznego jej trzonu. Jama macicy przybiera kształt litery W. W przypadku większej wady macica dwurożna może być przyczyną poronień oraz przedwczesnych porodów. Leczy się ją operacyjnie.
• macica z przegrodą – jama macicy podzielona jest na dwie części przegrodą. Macica z przegrodą może zaburzać płodność i być przyczyną nawykowych poronień i przedwczesnych porodów. Przegrodę usuwa się w trakcie zabiegu operacyjnego. Zalecany jest on szczególnie kobietom, które mają problem z zajściem w ciążę i jej donoszeniem.
• macica łukowata - w górnej części jamy macicy występuje niewielkie uwypuklenie. Wada ta nie zagraża zdrowiu kobiety i w niewielkim stopniu jest przyczyną poronień. Rzadko konieczne jest leczenie operacyjne.
• macica jednorożna – najrzadsza wada wrodzona macicy. Najczęściej towarzyszy jej pojedynczy jajowód. Macica jednorożna niesie za sobą ryzyko poronień i może zagrażać utrzymaniu ciąży. W takich wypadkach zaleca się operację.
• macica podwójna – powstaje na skutek zaburzeń w rozwoju macicy, w wielu wypadkach prowadzi do wytworzenia się dwóch szyjek, a nawet przedzielonej pochwy. Może być przyczyną niepłodności, problemów z utrzymaniem ciąży, nieprawidłowego ułożenia płodu i przedwczesnego porodu. Gdy podwójna macica powoduje trudności z zajściem w ciążę lub inne komplikacje, można przeprowadzić jej scalenie poprzez zabieg operacyjny

Oferta niestandardowa

Wspieramy kobiety i pary zmagające się z problemem niepłodności. Sprzężenie między ciałem a umysłem jest bardzo ważne w terapii niepłodności. Odzyskanie życiowej harmonii, naprawienie relacji z partnerem i odzyskanie radości życia to zwiększenie prawdopodobieństwa zajścia w ciążę i szczęśliwego jej donoszenia. Jeśli myśl o niepłodności towarzyszy każdej chwili twojego życia i czujesz, że utknęłaś i stale wyczekujesz symptomów ciąży, poproś o pomoc psychologiczną.

Zmiana gabarytów i osi ciała w ciąży powoduje wzmożone napięcie w odcinku lędźwiowym kręgosłupa. U ciężarnych kobiet możliwe jest stosowanie masażu i terapii manualnej oraz taping. Włączenie rehabilitanta w takim przypadku to gwarancja niemal natychmiastowej ulgi w dolegliwościach.

Wysiłkowe nietrzymanie moczu wynika często z męczliwości mięsni dna miednicy oraz złego ustawienia miednicy, wynikającego z ograniczenia wyprostu w stawach biodrowych. Podczas sesji rehabilitacyjnych pacjentka uczy się świadomie napinać mięśnie dna miednicy. Skuteczna rehabilitacja pozwala na rezygnację z konieczności leczenia operacyjnego.

Ginekologia estetyczna

Zabiegi wykonywane w ramach chirurgii jednego dnia

Zabiegi wykonywane w ramach chirurgii jednego dnia